02 - Ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego

Świadczenia rodzinne przysługują:
1) obywatelom polskim
2) cudzoziemcom:
    a) do których stosuje się przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego,
    b) jeżeli wynika do z wiążących Rzeczpospolitą Polską umów dwustronnych o zabezpieczeniu   
        społecznym,
    c) przebywającym na terytorium RP na podstawie zezwolenia na osiedlenie się, zezwolenia na pobty
       rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich, zezwolenia na zamieszkanie na czas   
       oznaczony udzielonego w związku z okolicznością o której mowa w art. 53 ust. 1 pkt 13 ustawy z
       dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2006 r. Nr 234, poz. 1694 z 2007 r. Nr 120,  
       poz. i Nr 165, poz. 1170 oraz z 2008 r. Nr 70, poz. 416) lub w związku z uzysklaniem w RP statusu
       uchodźcy lub ochrony uzupełniającej jeżeli zamieszkują z członkami rodzin na terytorium RP.
Świadczenia rodzinne przysługują ww. osobom jeżeli zamieszkują na terytorium RP przez okres zasiłkowy w którym otrzymują świadczenia rodzinne, chyba że przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego lub dwustronne umowy międzynarodowe o zabezpieczeniu społecznym stanowią inaczej.


Świadczenie pielęgnacyjne z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej przysługuje:
1) matce lub ojcu,
2) innym osobom, na których zgodnie z przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny
i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59, z późn. zm.) ciąży obowiązek alimentacyjny,
3) opiekunowi faktycznemu dziecka – jeżeli nie podejmują lub rezygnują z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami: konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji, albo osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności
4) osobie innej niż spokrewniona w pierwszym stopniu, na której ciąży obowiązek alimentacyjny, przysługuje świadczenie pielęgnacyjne, w przypadku gdy nie ma osoby spokrewnionej w pierwszym stopniu albo gdy osoba ta nie jest w stanie sprawować opieki.

Świadczenie pielęgnacyjny przysługuje w wysokości 520,00 zł miesięcznie. Świadczenie przysługujące
za niepełne miesiące kalendarzowe wypłaca się w wysokości 1/30 świadczenia pielęgnacyjnego za każdy dzień. Należną kwotę świadczenia zaokrągla się do 10 groszy w górę.

Świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje, jeżeli:
1) osoba sprawująca opiekę ma ustalone prawo do emerytury, renty, renty socjalnej, zasiłku stałego, nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego, zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego
2) osoba wymagająca opieki:
a) pozostaje w związku małżeńskim
b) została umieszczona w rodzinie zastępczej, z wyjątkiem rodziny zastępczej spokrewnionej
z dzieckiem, na której ciąży obowiązek alimentacyjny, albo, w związku z koniecznością kształcenia, rewalidacji lub rehabilitacji, w placówce zapewniającej całodobową opiekę, w tym w specjalnym ośrodku szkolno wychowawczym, i korzysta w niej z całodobowej opieki przez więcej niż 5 dni w tygodniu,
z wyjątkiem zakładów opieki zdrowotnej
3) osoba w rodzinie ma ustalone prawo do wcześniejszej emerytury na to dziecko
4) osoba w rodzinie ma ustalone prawo do dodatku do zasiłku rodzinnego z tytułu opieki nad dzieckiem w okresie korzystania z urlopu wychowawczego, albo do świadczenia pielęgnacyjnego na to lub na inne dziecko w rodzinie
5) na osobę wymagającą opieki członek rodziny jest uprawniony za granicą do świadczenia na pokrycie wydatków związanych z opieką, chyba że przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego stanowią inaczej.

Jeżeli w okresie trzech miesięcy, licząc od dnia wydania orzeczenia o niepełnosprawności lub orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, zostanie złożony wniosek o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, prawo to ustala się począwszy od miesiąca, w którym złożono wniosek o ustalenie niepełnosprawności lub stopnia niepełnosprawności.

W przypadku utraty ważności orzeczenia o niepełnosprawności lub stopniu niepełnosprawności i ponownego ustalenia niepełnosprawności lub stopnia niepełnosprawności stanowiącego kontynuację poprzedniego orzeczenia, prawo do świadczenia pielęgnacyjnego ustala się od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym upłynął termin ważności poprzedniego orzeczenia, jeżeli osoba spełnia warunki uprawniające do nabycia tego świadczenia oraz złożyła wniosek o ustalenie:
1) niepełnosprawności lub stopnia niepełnosprawności w terminie miesiąca od dnia utraty ważności poprzedniego orzeczenia i
2) prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w terminie trzech miesięcy od dnia wydania orzeczenia.

Prawo do świadczenia pielęgnacyjnego ustala się na czas nieokreślony, chyba że orzeczenie
o niepełnosprawności lub orzeczenie o stopniu niepełnosprawności zostało wydane na czas określony.
W przypadku wydania orzeczenia o niepełnosprawności lub orzeczenia o stopniu niepełnosprawności
na czas określony prawo do świadczenia pielęgnacyjnego ustala się do ostatniego dnia miesiąca,
w którym upłynął termin ważności orzeczenia.

Nie podlegają opłacie skarbowej wszelkie czynności urzędowe oraz składane dokumenty związane
ze świadczeniami rodzinnymi na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 16 listopada 2006 r.
o opłacie skarbowej (Dz. U. z 2006 r. Nr 225, poz. 1635 z późn. zm.).

1. Ustawa z dnia 28 listopada 2003r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 139 poz. 992
z późn. zm.)
2. Rozporządzenie Ministra Polityki Społecznej z dnia 2 czerwca 2005r. w sprawie sposobu i trybu
postępowania w sprawach o świadczenia rodzinne (Dz. U. Nr 105 poz. 881, z późn. zm.)
3. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 11 sierpnia 2009 r. w sprawie wysokości dochodu rodziny
albo dochodu osoby uczącej się stanowiących podstawę ubiegania się o zasiłek rodzinny
oraz wysokości świadczeń rodzinnych (Dz. U. Nr 129, poz. 1058)
4. Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks Postępowania Administracyjnego (Dz. U. z 2000r., nr
98, poz. 1071, tekst jednolity, z późn. zm.)